Sabah erken kalkıyor Bandırma arabası. Sokaklarda kediler, köpekler uyurken. Çantamı alıp kahveye geliyorum. Küçük Selim ocağın altını yakmış. Barçina tarafında bir sis var. Her tarafa çiğ yağmış. Durgun denizin üzeri serin bir lodosla dalgalanıyor. Büyük bir varile benzeyen sobanın yan tarafı kıpkırmızı olmuş sıcaktan. Yanına kimseyi yanaştırmıyor.
Selim Ağa kapıdan girdi az sonra. Birisi takıldı;
“Be selim dayı, yatıp uyusana. Ne işin var bu saatte?”
Selim Ağa acımtrak bir ses tonuyla;
“Ah be oğlum, uyku da her şey de gençlikte!” diyor.
"Haklı." Diyorum içimden.
Arabaya biniyoruz. Sekiz kişiyiz. Altısı kadın.
“Memed!, Memed!” diyor birisi, “Şimdi kış vakti. Doktora koşturuyor kadınlar böyle. Herkes hasta. Doktora koşturuyor ki, yazın yine çalışabilmek, koşturabilmek, biraz biraz ayakta kalabilmek için.”
Burada yaşam zor. Herkes için.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder