Zeytinin yorgunluğu geçti. Şimdi tarlalardaki haşlamaların otları temizleniyor, selin kumla doldurduğu arklar açılıp, tarlalardaki çamurlar temizleniyor. İnsanlar biraz biraz dinlenmiş, ama atlar, eşekler, katırlar hala yorgun.
Karşı yakadaki mahalle köprü yapıyor. Koca koca mertekler sırtlarda taşınıyor, derenin tabanına sivriltilmiş kazıklar çakılıyor, uzun demir çiviler ağaçların içlerine gömülüyor. Bu son kırk senedir kaçıncı köprü? Bazı yıllar birkaç defa yapıldı. Dikilen bu yapı, bir sonraki sele kadar kalacak ayakta. Sonra coşkun, çamurlu bir kuvvet alacak onu, Marmara Denizi’nin kim bilir hangi kıyısına atacak.
Yaşam böyle. Uğraşı ve çaba. Bazen boşa da olsa; çaba!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder